नाव – अभिषेक पंकज सिंह
शिक्षण – ७ वी
वय – १४ वर्षे
व्यसन – नाही
पत्ता – शिवसेना कार्यालयाजवळ, तुलसीपाडा, गावदेवीरोड, भांडुप पश्चिम
व्यवहारिक बाबतीत हुशार असलेला अभिषेक अभ्यासात मात्र कासव आहे. त्याला अभ्यासाचा खूप कंटाळा आहे. घरचे सतत त्याला अभ्यासावरून बोलत असतात, मारत असतात. पण आपल्या चांगल्या भविष्यासाठी घरचे आपल्याला सतत अभ्यास करायला सांगतात हे मात्र अभिषेकला नीटसे कळत नव्हते. त्यामुळे घरच्यांच्या बोलण्याचा त्याला फार राग येत असे. घरचे सतत टाकून बोलतात त्यामुळे घरच्यांबद्दल चीड निर्माण झाली होती. या त्रासाला कंटाळून त्याने घरातून काढता पाय घेतला. रेल्वेने प्रवास करत तो सी.एस.टी स्थानकात आला. स्थानकात फिरत असताना समतोल कार्यकर्त्यां माधवीताई यांच्या संपर्कात आला.
माधवी ताईने त्याची चौकशी केल्यावर त्याने “मी भांडूपचा आहे, मी माझ्या मित्रांना शोधतो आहे,” असे सांगितले. तेव्हा माधवीताईने तो मुंबईचाच रहिवासी असल्याने त्याला लोकलमध्ये बसवून थेट घरी जाण्यास सांगितले. पण थोड्यावेळाने माधवी ताईंना अभिषेक पुन्हा मालगाड्यांच्या फलाटांवर फिरताना आढळला. त्यामुळे माधवी ताईंनी पुन्हा त्याची सविस्तर चौकशी केली. तेव्हा त्याने मी मित्रांसोबत आलेला नसून मी घरी न सांगता आलेलो आहे. मला आई अभ्यासावरून सतत बोलत असते, त्यामुळे मी घर सोडून आलो आहे असे सांगतिले. तेव्हा शेल्टरला येण्यासाठी माधवी ताईंनी त्याला समजावून सांगितले. पण अभिषेक शेल्टरला येण्यास तयार नव्हता. अभिषेकला समजाऊन त्याला विश्वासात घेण्याची गरज होती आणि प्लॅटफॉर्मवरील मुलांचा विश्वास बसेल अशी व्यक्ती म्हणजे रेल्वे पोलीस. त्यामुळे अभिषेकला तेथील पोलिसांकडे नेण्यात आले. पोलिसांनी अभिषेकला ‘समतोल’ संस्थेविषयी सविस्तर माहीती देऊन आमच्याकडे जाण्यास सुचवले. तिथे जाण्यातच त्याचे भले आहे हे त्याला समजाऊन सांगितले. तेव्हा अभिषेक माधवीताईंसोबत शेल्टरला येण्यास तयार झाला. त्यामुळे पोलिसांची आम्हांला कधीकधी अशाप्रकारे अप्रत्यक्षरित्या मदत होते असे म्हणावे लागेल. अभिषेकला शेल्टरमधून काही दिवसांनी बालगृहात नेले. बालगृहाचे वातावरण पाहून त्याला एकदम रडू कोसळले. माधवीताईंकडे सरळ त्याने “मी इथून पुढे घरी न सांगता कधीही बाहेर एकटा पडणार नाही. घरी जाऊन नीट अभ्यास करेन, घरच्यांचे ऐकन” असे सांगून इथे मला ठेवू नका असा विनवण्या करू लागला. सुरूवातीला माधवताईंनी घरच्यांचा संपर्क क्रमांक विचारल्यावर न देणाऱ्या अभिषेकने बालगृहाच्या वातावरणाला घाबरून मात्र त्याने वडीलांचा संपर्क क्रमांक दिला. त्याच्या वडीलांशी संपर्क करून अभिषेक बालगृहात असल्याची कल्पना त्याच्या वडीलांना दिली. काही दिवसांनी अभिषेकचे वडील अभिषेकला घरी घेऊन गेले. समतोल संस्थेचे त्यांनी मनापासून आभार मानले. अभिषेकसारख्या दिशाहीन झालेल्या मुलांसाठीच समतोल काम करते. त्यासाठी आपल्या सहकार्याची अपेक्षा समतोलला नेहमीच असते.
शिक्षण – ७ वी
वय – १४ वर्षे
व्यसन – नाही
पत्ता – शिवसेना कार्यालयाजवळ, तुलसीपाडा, गावदेवीरोड, भांडुप पश्चिम
व्यवहारिक बाबतीत हुशार असलेला अभिषेक अभ्यासात मात्र कासव आहे. त्याला अभ्यासाचा खूप कंटाळा आहे. घरचे सतत त्याला अभ्यासावरून बोलत असतात, मारत असतात. पण आपल्या चांगल्या भविष्यासाठी घरचे आपल्याला सतत अभ्यास करायला सांगतात हे मात्र अभिषेकला नीटसे कळत नव्हते. त्यामुळे घरच्यांच्या बोलण्याचा त्याला फार राग येत असे. घरचे सतत टाकून बोलतात त्यामुळे घरच्यांबद्दल चीड निर्माण झाली होती. या त्रासाला कंटाळून त्याने घरातून काढता पाय घेतला. रेल्वेने प्रवास करत तो सी.एस.टी स्थानकात आला. स्थानकात फिरत असताना समतोल कार्यकर्त्यां माधवीताई यांच्या संपर्कात आला.
माधवी ताईने त्याची चौकशी केल्यावर त्याने “मी भांडूपचा आहे, मी माझ्या मित्रांना शोधतो आहे,” असे सांगितले. तेव्हा माधवीताईने तो मुंबईचाच रहिवासी असल्याने त्याला लोकलमध्ये बसवून थेट घरी जाण्यास सांगितले. पण थोड्यावेळाने माधवी ताईंना अभिषेक पुन्हा मालगाड्यांच्या फलाटांवर फिरताना आढळला. त्यामुळे माधवी ताईंनी पुन्हा त्याची सविस्तर चौकशी केली. तेव्हा त्याने मी मित्रांसोबत आलेला नसून मी घरी न सांगता आलेलो आहे. मला आई अभ्यासावरून सतत बोलत असते, त्यामुळे मी घर सोडून आलो आहे असे सांगतिले. तेव्हा शेल्टरला येण्यासाठी माधवी ताईंनी त्याला समजावून सांगितले. पण अभिषेक शेल्टरला येण्यास तयार नव्हता. अभिषेकला समजाऊन त्याला विश्वासात घेण्याची गरज होती आणि प्लॅटफॉर्मवरील मुलांचा विश्वास बसेल अशी व्यक्ती म्हणजे रेल्वे पोलीस. त्यामुळे अभिषेकला तेथील पोलिसांकडे नेण्यात आले. पोलिसांनी अभिषेकला ‘समतोल’ संस्थेविषयी सविस्तर माहीती देऊन आमच्याकडे जाण्यास सुचवले. तिथे जाण्यातच त्याचे भले आहे हे त्याला समजाऊन सांगितले. तेव्हा अभिषेक माधवीताईंसोबत शेल्टरला येण्यास तयार झाला. त्यामुळे पोलिसांची आम्हांला कधीकधी अशाप्रकारे अप्रत्यक्षरित्या मदत होते असे म्हणावे लागेल. अभिषेकला शेल्टरमधून काही दिवसांनी बालगृहात नेले. बालगृहाचे वातावरण पाहून त्याला एकदम रडू कोसळले. माधवीताईंकडे सरळ त्याने “मी इथून पुढे घरी न सांगता कधीही बाहेर एकटा पडणार नाही. घरी जाऊन नीट अभ्यास करेन, घरच्यांचे ऐकन” असे सांगून इथे मला ठेवू नका असा विनवण्या करू लागला. सुरूवातीला माधवताईंनी घरच्यांचा संपर्क क्रमांक विचारल्यावर न देणाऱ्या अभिषेकने बालगृहाच्या वातावरणाला घाबरून मात्र त्याने वडीलांचा संपर्क क्रमांक दिला. त्याच्या वडीलांशी संपर्क करून अभिषेक बालगृहात असल्याची कल्पना त्याच्या वडीलांना दिली. काही दिवसांनी अभिषेकचे वडील अभिषेकला घरी घेऊन गेले. समतोल संस्थेचे त्यांनी मनापासून आभार मानले. अभिषेकसारख्या दिशाहीन झालेल्या मुलांसाठीच समतोल काम करते. त्यासाठी आपल्या सहकार्याची अपेक्षा समतोलला नेहमीच असते.
No comments:
Post a Comment